Sivil İtaatsizlik Neden Mümkün Değildir? Kazakistan Örneği

 

Sivil İtaatsizlik Neden Mümkün Değildir?

Kazakistan Örneği

Geçtiğimiz günlerde Kazakistan’ da LPG zamları ile başlayan olaylar Kazakistan Cumhurbaşkanı Tokeyev’ in orduya uyarıda bulunmadan ateş açma yetkisi vermesi, bu yetkiyi Rusça konuşarak dile getirmesi ve Rusya’ dan eylemlerin bastırılması için yardım istemesi gibi yoruma açık olaylar yaşandı ve hala yaşanıyor. 

Kazakistan Sovyet Rusya’nın dağılması ile “bağımsızlık” kazanmış Türksoy üyesi bir Türk devletidir. 

Halkın eylemleri sonucu zamlar geri çekilmiş, hükümet istifa etmiştir fakat eylemler son bulmamıştır. İstenilenin verildiği ve sonuç olarak eylemlerin son bulma beklentisinin boşa çıkması durumu peşinden politik bir yafta yahut da halk nezdinde şüphe uyandıracak “terörist” söylemini doğurmuş ve orduya uyarı yapmaksızın ateş açma yetkisi verilmesinin önü açılmıştır.

Biz Türkiye’ nin bir ilçesinden orada ki protestocular hakkında ki bu söylemin doğru olup olmadığını kesin olarak bilemeyiz fakat bu söylem itibariyle bir şeyler düşünmeye yönelebiliriz.

Terörist olarak yaftalanmadan sivil itaatsizlik mümkündür, halk olarak hak aramak için sokağa çıktığımız da içimizde ki teröristleri nasıl ayıklayabiliriz?

Hak savunusu ve iktidar karşıtı söylemde bulunmak isteyen toplulukların başına gelebilecek en kötü şey terörist olarak yaftalanmak olacaktır. Çünkü terör vatan kavramının karşısında konumlanır ve terörist olmak hain olmak demektir. Fakat iktidarın haksızlıklarına karşı muhalif tutumu benimsemek, haksızlık gördüğü yerde eleştirmek ve bunu yüksek sesle söylemek bir vatanperverlik olacaktır, hainlik değil.

Ama unutulmamalıdır ki politik söylemin retorik gücü iktidar karşıtı değerlendirme ve hareketlerin anlamını tersine çevirme kabiliyetine sahiptir. Toplumun çoğunluğu üzerinde güdümünü sağlamak ve onu kontrol etmek ancak böyle bir tersine çevirme ile mümkündür. Toplumu oluşturan o yığınların bu söylemin altında yatan amacı anlaması için sahip olması gereken bir bilinç düzeyi vardır. Bu önce kendilik bilincidir. Kendisinin terörist olmadığını bilen eylemlerine katılacak olan terör söylemini de bertaraf eder, kendisi üzerinde ki yaftayı da. Ama bu kendilik bilinci tarih boyunca çok az halkın yığınlarına nasip olmuştur.  Özellikle başkası üzerinden kendisini tanımlayan kitlelerin söz konusu olduğu ve ana akım medya ile sosyal medyanın buna hizmet ettiği bir dönemde böyle bir topluluk ancak hayal olarak kalacaktır.

Bu durum halkın manipülasyona meyilli olduğunun göstergesidir. Bu anlam da halka güvenerek toplumsal bir ayaklanma ve iktidara karşı gelmek pek mümkün gözükmemektedir. Çünkü günümüz toplumunda halk eleştirel bir retoriğe sahip olsa da bilinç altında iktidarın yönlendirmelerine ihtiyaç duyar ve itaatsizlik o halk için vatan hainliği ile aynı anlamı taşır. Bu da kendilik bilincine sahip olmayan bir topluluk için doğal bir eğilimdir.

Bu söylediklerimizden gerçek terör denen oluşumun varlığını reddettiğimiz sonucu çıkmamalı. Terör denen yapıların amacı esasında halkın birliğinin bozmaktır. Bunu dağa çıkıp devleti reddederek yapabileceği gibi şehre inip amacı hak olan halkın isyanını aşırıya kaçarak baltalamaktır da. Bu anlamda hem koltuğunu sağlama almak isteyen iktidarın yafta söylemini haklı çıkartacak hem de toplumsal itaatsizlik sekteye uğratılacak ve aynı zamanda birlik olmanın önü kesilmiş olacaktır. Yani politika ve gücün (iktidarın) devamı istemi söz konusu olduğunda tez-antitez yani devlet ve terör diyalektiği bir sentez ortaya çıkarmayacaktır. Sentezi olmayan bir diyalektiğin sindirimi vardır ve burada sindirilen halktır.

Bu bağlamda Kazakistan örneğinde Banu AVAR’ ın dediklerini aktarabiliriz:

 “Birileri yoksul halkın isyanının arasına ağır silahlarla ve kafa uçurma eylemleriyle katıldı, halk istediğini yirmi dört saat içinde almıştı, zamlar geri çekilmiş hatta hükümet istifa etmişti fakat o halkın yanında terör şebekeleri de vardı.”

Bu terörün halkın eylemlerine sızması devletin dışarıda olan herkesi terörist ilan etmesine meşruiyet kazandıracaktı ve öyle de oldu.

Terör burada da görüldüğü gibi her an bir yerde bir bomba patlayabilir korkusu değildir, terör halkın hakkını aramasında uğrayacağı yaftadır, isyan etme özgürlüğünün elinden alınmasıdır. 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hayatsız ve Ölümsüz

Resim
  Doktor “üzgünüm öleceksiniz” dedi. Ben “müjdemi isterim ölüyorsun” diye duydum. Mutluluktan bayılabileceğimi bilmiyordum. Kendime geldiğimde etrafta kimse yoktu. Koluma damar yolu açılmış ama serum takılmamıştı. Kolumdan çekip çıkardım, yere kan damladı ama ziyanı yok. Etrafa bakınca montumu askılıkta görüp öleceğimi öğrendiğim zaman ki gibi sevindim. Hızla odadan ve sonra hastaneden çıktım. Beni bir haberin bu kadar sevindireceğini sanmazdım. Bünyem mutlu haberlere alışık olmadığı için kaldıramadı sevinçten bayılmışım, üzüntüden bayıldığımı zannetmiş olmalılar. Halbuki hüznümle ayıktım. Keşke durumun onların zannettiği gibi olmadığını açıklayabilseydim. Öleceğim, artık insanların neyi nasıl zannettiğinin bir önemi yok. Hayat devam edecek ve ben olmayacağım. Şimdiye kadar kendimi öldürmemiş olmama şaşırıyorlar bende birçok ölmüş kimsenin yaşamadığına şaşırıyorum. Onlar yaşamayı seviyorlardı ama öldüler, ben sevmiyorum ama yaşıyorum. Onları diriltemiyorsak bende kendimi öldü...
Devamı

Bir Saplantının Hikâyesi

Resim
 Çay Ocağı “Fabrika da çalışıyorum” diyorum herkese ama aslında yemek şirketinin beni gönderdiği fabrikalarda çalışıyorum.  Çay ocağı işletiyordum köyde. İşler iyiydi ama aklıma girdiler, devrettim. Etmez olaydım aklım kaldı. Dönsem dönemiyorum, alsam alamam çok değerlendi. Şimdi geldik bu şehre ve o fabrika senin bu fabrika benim dolaşıyorum. Bulaşıkları yıkıyorum. Aklımda çay ocağım var. Güzel çay ocağım. Bir kadına devrettim. Nereden yaptım böyle bir hata sürekli kendime kızıyorum. Burada olmamam lazım. Benim mesleğim çay demlemek. Kadın iyi işletiyor diyorlar. Nereden işletecek kocası memur emeklisi bıraksın evine baksın.  Yeni bir fabrikadan bahsettiler orada yemek dağıtıp yemekhanesi ile uğraşacak mışım. Ne üretiyor bilmiyorum. Beni ilgilendirmiyor da. Kalabalık değilmiş kırk kişi ya varmış ya yokmuş. Benim çay ocağıma da bu kadar kişi gelirdi ya kırk kişi gelir ya da gelmez, gelen de oturdu mu iki çay içer akşam anca kalkardı. Kavga etmişliğim bile var. Ya gelme ya...
Devamı

Bir Kaşık Çorba (Hikâye)

Resim
  Beklediğim an gelmişti. Bir kâse çorba, kaşık ve bolca ekmek. Çorbanın dumanı etrafa yayılıyor  sıcaklığı yüzümü ısıtıyor ve kokusundan başım dönüyordu. Az önce açlıktan bayılmak üzereyken şimdi de çorbaya kavuşmanın verdiği keyiften bayılacağım. Bütün gün bir şeyi beklerisiniz ve zihninizde sadece o vardır. Kavuştuğunuzda sanki bir ömür beklemiş gibi hisseder ve ilk görüşte kendinizden geçersiniz ve bütün gün hayal ettiğiniz o tepkiyi veremezsiniz. Hayallerde daha özgürüzdür. İstediğimizi söyler istediğimizi yapabiliriz ve tepkilerimiz tamda istediğimiz gibidir. Biz ne istersek o vardır hayallerimizde. Ben bir hayal işçisiyim. Sürekli yeni hayaller inşa ederim ve sonra o hayallerin zeminine gerçeklerden dinamit yerleştirir ve yıkılışını hüzünlü bir hal ile izlerim. Hüzünlü olduğum kadar alışığımdır da bu duruma. Kaşığı elime aldığımda soğuk metal büyüyü bozuyor ve parmaklarım üşüyor ama buna değeceğini düşünüyorum. Sıcak çorba için ufak bir fedakarlık sadece. Hayatımı...
Devamı