Bekleme Salonu

Nefes nefese içeri girdiğinde gözleri önce oturacak bir yer aradı. Çünkü dinlenmesi gerekiyordu ve o sırada da bekleyebilirdi gelecek olanı O da öyle yaptı. Önce boş bir yer buldu, bulabileceği en güzel yeri. Alımlı bir kadının yanını. "Oturabilir miyim?" diye sormak istedi, sonra vazgeçti sormaktan, sonra oturmaktan da vazgeçecek gibi oldu ama içinde karşı koyamadığı bir dürtüyle bir anda oturuverdi o alımlı kadının yanına. Göz ucuyla bakar gibi oldu alımlı kadın, ama belki de öyle gelmişti ona, emin olamadı, önemsemedi de çünkü bazı şeylerin öyle gelmesi ama öyle olmamasına alışmıştı çoktan. Yavaş yavaş kendine geldi, nefes alışverişi düzeldi ve şöyle bir etrafına baktı. Gördükleri normal denebilecek şeylerdi çocuğunu emziren bir kadın, o kadını örten bir adam, kitap okuyan bir genç ve şapkasını yüzüne indirmiş bir kişi. Ama şu an önemli olan ve öylece kafasını kaldırıp bakamayacağı alımlı kadın vardı. Neden oraya oturduğunu sordu kendisine, cevap bulamadı, ...