RK

  Beklediğim an gelmişti. Bir kâse çorba, kaşık ve bolca ekmek. Çorbanın dumanı etrafa yayılıyor  sıcaklığı yüzümü ısıtıyor ve kokusundan başım dönüyordu. Az önce açlıktan bayılmak üzereyken şimdi de çorbaya kavuşmanın verdiği keyiften bayılacağım. Bütün gün bir şeyi beklerisiniz ve zihninizde sadece o vardır. Kavuştuğunuzda sanki bir ömür beklemiş gibi hisseder ve ilk görüşte kendinizden geçersiniz ve bütün gün hayal ettiğiniz o tepkiyi veremezsiniz. Hayallerde daha özgürüzdür. İstediğimizi söyler istediğimizi yapabiliriz ve tepkilerimiz tamda istediğimiz gibidir. Biz ne istersek o vardır hayallerimizde. Ben bir hayal işçisiyim. Sürekli yeni hayaller inşa ederim ve sonra o hayallerin zeminine gerçeklerden dinamit yerleştirir ve yıkılışını hüzünlü bir hal ile izlerim. Hüzünlü olduğum kadar alışığımdır da bu duruma. Kaşığı elime aldığımda soğuk metal büyüyü bozuyor ve parmaklarım üşüyor ama buna değeceğini düşünüyorum. Sıcak çorba için ufak bir fedakarlık sadece. Hayatımı...

 - Hayat çok güzel. Lavaboda ayna karşısında kendimi görmemeye çalışarak ellerimi yıkadığım anda duyduğum o yabancı sesin bana söyledikleri. Haksız sayılmazdı hayatımın o gününün o dakikaları gerçekten de güzeldi. O da bunu görmüş olacak ki böyle söyleme gereği duydu. Biliyordum ki bahsettiği hayat kendi hayatı değildi. Kafamı kaldırdığımda genç bir insanın yüzünü gördüm, bize servis yapan kişiydi bu, gözleri kan çanağı içindeydi ve hallerinde yorgunluk vardı. Çalışma şartlarının zorluğu ve sürekli yaşadığı stres konuşmasında ve bir şeylere odaklanmasında zorluk yaratıyordu, ama o an ne hissettiyse bütün bunlara rağmen bana hayatın güzel olduğunu söyleme gereği duydu. Bende ona - Pek emin değilim dedim. Yalan söylüyordum hayatım aslında güzeldi, birçok istediğim şey gerçekleşiyordu ve birçok kişinin hayal ettiği hayatı yaşıyordum. Ama aynı zamanda doğru söyledim çünkü hayatımın şu an ki güzelliği şu anla sınırlıydı gelecekte ne olacağı bilinmezdi o anın olabilmesi için bile ge...